Më 16 nëntor 1976, qyteti i Gjilanit pa lindjen e një ikone, Shtëpinë e Mallrave “16 Nëntori”.”
Një ndërtesë madhështore, me 16 sektorë të ndarë me kujdes, ashensor, tarracë dhe hapësira gjelbëruese përpara, që shndërroi çdo vizitë në një përvojë të paharrueshme.
Ky vend nuk ishte thjesht një dyqan; ai ishte një pikë takimi për të rinjtë, një vend ngrohjeje gjatë ditëve të ftohta, një hapësirë ku buzëqeshjet dhe takimet e rastësishme sillnin ngrohtësi në zemrat e vizitorëve.
Çdo hap i dëgjohej në dysheme, çdo tingull i hapësirës mbushte ajrin me jetë.
Sektorët dhe disa udhëheqësit e tyre ishin:
· Përdhesi: Vetëshërbimi – Muharem Sylejmani dhe prej vitit 1981 Shengyl imami, Teknika e Bardhë – Ymer Hoxha, Sanitaria, Auto Pjesë dhe Hekurishte – Idriz Osmandhe më vonë Avdurahmani.
· Kati i parë: Kozmetika dhe Kimia – Shema Tureci dhe nga viti 1990 Besnik Bektashi; Libraria – Rodolub Gashiq; Plastika, Enët Qeramika dhe Kristali – Baki Limoni; Trikotazhi – Dragi; Penjtë – Smila
· Kati i dytë: Tepijat dhe Përdet – Ruzhdi; Shtofnat – Rexhep Brestovci; Këpucët – Qamili; Konfeksioni – Mehmet Ukshini; Këmishët Femra dhe Meshkuj, të brendshmet – Dale; Mobileria – Sabit Aliu
· Mes kati i parë dhe i dytë: Sporti – Skender Haziri; Byfeja – Bislim Isufi
Më vonë u integrua edhe një sektor i ri, ai i bonbonjërëve, ku udhëheqëse ishte Xhylsyme Dindari.
Ky sektor, sikurse të tjerët, solli ngjyrën dhe gjallërinë e vet në Shtëpinë e Mallrave, duke i dhënë vizitorëve një përvojë të veçantë dhe duke e bërë objektin një pjesë të paharrueshme të komunitetit të Gjilanit.
Çdo sektor kishte zanatin dhe historinë e vet, dhe çdo shef kontribuoi për ta bërë Shtëpinë e Mallrave një pjesë të gjallë të komunitetit.
Gjatë kohës pati ndryshime në udhëheqjen e sektorëve kryesorë; disa emra u zëvendësuan, disa shefa të rinj morën detyrën, dhe gjithmonë kishte lëvizje.
Prandaj, përveç emrave të përmendur, patën dhe mund të kenë qenë edhe shefa të tjerë që kontribuan në funksionimin dhe jetën e përditshme të objektit.
Hapat e vizitorëve në dysheme, zërat e të rinjve që qeshnin, aroma e kafesë apo e parfumerisë në sektorin e kozmetikës, çdo detaj krijonte një botë të veçantë.
Gjatë dekadave, “16 Nëntori” u shndërrua në më shumë se një vend për mallra; ai ishte një skenë e jetës së përditshme të qytetit, një simbol i bashkëpunimit dhe i përparimit.
Çdo kat, çdo sektor, ruante kujtime të vogla , biseda të rastësishme, këshilla të mençura nga shefat, takime që ngrohën zemrat e qytetarëve.
Edhe pse periudha e saj e artë përfundoi me fillimin e luftës në 1999, kujtimet e “16 Nëntorit” vazhdojnë të jenë të gjalla.
Ato rrinë në zemrat e atyre që kanë ecur mes korridoreve të saj, kanë prekur mallrat e saj dhe kanë ndjerë ngrohtësinë e një qyteti që jetonte dhe buzëqeshte brenda çdo dritareje dhe sektori të Shtëpisë së Mallrave.
Në këtë objekt tregtar kanë punuar rreth 120 punëtorë të përkushtuar, të shpërndarë në 16 sektorë, secili me zanatin dhe historinë e vet
