Pavdekësia e mësuesit që la gjurmë të përjetshme në Malësinë e Bujanocit
Sot, pas 20 vitesh, Xhemail Sylejmani kujtohet me mall dhe respekt të pashuar si njeriu më i dashur, prindi i përkushtuar, mësuesi i urtë dhe luftëtari i palodhur i arsimit dhe interesave kombëtare.
Jeta e tij ishte një udhëtim i jashtëzakonshëm për dritën e diturisë dhe për të ardhmen e brezave.
Ai e bëri pavdekës kujtimin e tij në zemrat tona dhe të gjithë atyre që patën fatin ta njohin.
Besimi në të ardhmen dhe mbrojtja e interesave kombëtare
Xhemail Sylejmani besonte pa kushte në të ardhmen.
Ai shihte dritë edhe kur rruga dukej e mbuluar me pengesa.
Nuk u tërhoq kurrë përballë trysnive dhe gjithmonë qëndroi në mbrojtje të interesave kombëtare dhe të arsimit, duke qenë një shembull i patrembur i përkushtimit dhe vizionit.
Hapat e parë në arsim dhe përkushtimi në vendlindje
I lindur në vitin 1935 në Zarbincë të Malësisë së Bujanocit, Xhemaili kuptoi që arsimi ishte çelësi i së ardhmes.
Pas studimeve në Prishtinë, ai filloi punën si mësues më 1954 në Breznicë. Më pas u kthye në vendlindje si drejtues shkolle, ku transformoi shkollën katërklasëshe në një shkollë tetëvjeçare, një hap i madh për edukimin e fëmijëve të Malësisë.
Guximi përballë regjimit dhe thirrja kundër shpërnguljes
Kur pushteti kundërshtonte hapjen e shkollave, Xhemaili qëndroi i vendosur:
“Kjo Malësi meriton shkollën e plotë, sepse e duan arsimimin. Nuk duan të mbeten analfabetë e vegla të pushtetit.”
Në vitet e rënda të shpërnguljes drejt Anadollit, ai ishte zëri i fuqishëm i qëndrimit në troje, duke nxitur familjet shqiptare të mos braktisnin vendlindjen.
Rruga e diturisë dhe përvoja pedagogjike
Pas përfundimit të shkollës së lartë pedagogjike në Vranjë, në degën e Matematikës, ai u kthye në Zarbincë me dije të reja, duke i dhënë hov zhvillimit arsimor dhe kulturor.
Në atë kohë, Xhemaili përbënte një kuadër të rrallë dhe të vyer në një fushë ku mungesa e mësuesve të kualifikuar ishte e madhe, duke e bërë kontributin e tij edhe më të çmuar.
Më 1974, Xhemail Sylejmani u transferua në Gjilan, në Shkollën Fillore “Selami Hallaçi”, ku punoi deri më 1991, duke u pensionuar pas 41 vitesh shërbim të palodhur.
Gjatë këtyre viteve, shumë nxënës me talent në matematikë u zhvilluan dhe korrën suksese të jashtëzakonshme, falë përkushtimit dhe udhëheqjes së tij të shkëlqyer.
Ai mbeti gjithmonë një mësues i përkushtuar dhe i dashur për nxënësit, me ditar gjithmonë në dorë dhe zemër të hapur për çdo fëmijë që kishte nevojë për udhëzim dhe mbështetje.
Modestia dhe pavdekësia e tij
Xhemaili njihej për modestinë, sinqeritetin dhe respektin e ndërsjellë. Ishte i dashur, i drejtë dhe i përulur, por madhështor në vizion dhe vepra.
Ai mbetet i pavdekshëm, në zemrat tona, në kujtesën e brezave dhe në historinë e Malësisë së Bujanocit dhe më gjerë.
Kujtimi i tij do të qëndrojë përgjithmonë, një shembull frymëzimi për brezat që vijnë.
